Er zijn maar weinig bloemen die te vergelijken zijn met de Hyacint. De bloem heeft namelijk een langwerpige vorm, iets wat je maar weinig ziet bij bloemen. De minuscule bloempjes zitten op prachtige wijze in elkaar gekruld, wat eveneens een bijdrage levert aan het unieke van de Hyacint. Het leuke aan de Hyacint is dat de bloem verkrijgbaar is in talrijke kleuren. Zo zijn er roze en blauwe uitvoeringen verkrijgbaar, maar ook witte, paarse en lichtblauwe varianten zijn op de markt.
De Hyacint heeft een bijzonder aangename geur. Daarmee is de bloem niet alleen een lust voor het oog, maar wordt je neus evenmin overgeslagen. Een ander aspect waar de Hyacint aan te herkennen valt, is de grootte van de bol. Deze omvang is namelijk nog groter dan die van een krokus of tulp.
De Hyacint maakt deel uit van de Aspergefamilie. Natuurlijk hebben we het hier niet over de groenten die boeren ieder voorjaar weer uit de grond steken, maar de bloemenfamilie. Andere bloemen die onderdeel uitmaken van deze familie, zijn de Vogelmelk en de Salomonszegel. De reden dat er zoveel varianten van de Hyacint zijn, heeft te maken met de vele cultivars die er in de loop van de tijd gehouden zijn, wat inmiddels heeft geresulteerd in honderden nieuwe varianten.
In Nederland kennen we Hyacint alleen als bloem, maar in Griekenland wordt de naam ook regelmatig toegekend aan pasgeboren jongens en meisjes. Hyacinthus Orientalis is de volledige naam van de bloem en gemiddeld wordt de bloem tussen de 20 en 30 centimeter hoog.
Om terug te gaan naar het beginpunt van de Hyacint in Nederland, moeten we diep in de geschiedenisboeken duiken. Al in de 16e eeuw gingen bloemenkwekers aan de slag met Hyacintenbollen. Helemaal zeker is het niet maar naar het schijnt was het de Franse diplomaat Ogier van Busbeke die de eerste bollen naar Nederland bracht.
De Hyacint is vernoemd naar een held uit de Griekse mythologie. De atleet Hyacinthus raakte ernstig geblesseerd bij het discuswerpen, nadat deze zijn lichaam open had geritst. De mythe luidt dat er een bloem uit zijn lichaam groeide na zijn dood, die uiteindelijk dus naar hem vernoemd werd.
Ondanks dat de Hyacint al eeuwenlang onder ons is, ligt de oorsprong van de bloem niet op het Europese continent. De bloem is namelijk afkomstig uit de landen die zich uitstrekken tussen Turkije en Libanon. Zo rond 1560 werden de bloemen vanuit Libanon, Syrië en Turkije naar Europa overgebracht, waar het aanvankelijk een luxeproduct was. Ze waren destijds nog maar beperkt verkrijgbaar, waardoor je echt mazzel had als je er één kon bemachtigen.
Noem de grootste complimenten op die je aan iemand kunt geven en de kans is groot dat je de woorden uitspreekt die synoniem staan voor de Hyacint. Vrede, toewijding en schoonheid zijn uitwerkingen van symboliek die gekoppeld zijn aan de bloem, alsook macht, trots en troost. Vanwege de atletische naamgever Hyacinthus wordt de bloem ook wel verbonden met sport. Eigenlijk kun je het dus bijna niet fout doen als je iemand een Hyacint cadeau doet.
Qua uiterlijk is de Hyacint maar moeilijk te verwarren met andere bloemen. De bloemen van de Hyacint hebben namelijk wel wat weg van de wieken van een molen en groeien relatief dicht op elkaar. Van een afstandje lijkt het dus alsof er een oneindig aantal bloempjes groeiende is. Een andere factor die een gevoel van herkenning kan opwekken, is het blad. Het lijkt namelijk net alsof de bladeren een ‘kroon’ vormen die de bloemen van de Hyacint tillen.
Bij voorkeur geef je de steel van de Hyacint een goede ‘wasbeurt’ voordat je de bloem een plekje geeft. Houd je je Hyacint in een vaas? Zorg er dan voor dat de bloem regelmatig vers water krijgt. Binnenshuis wordt een temperatuur van 10 à 18 graden aangeraden. Als je hier gehoor aan geeft, zul je 11 dagen van bloei kunnen genieten. Na een week of 3 is het vaak gedaan met de bloem. Het loont niet echt om extra voeding te dienen, maar zorg er in elk geval voor dat er geen verwarming in de buurt staat.
Zou Regiobloemist alle soorten van de Hyacint op moeten noemen, dan zou deze pagina iets langer worden dan nu het geval is. Daarom beperken we ons hier tot een beperkt aantal soorten. Je hebt een aantal varianten met veel bloemen die hoofdzakelijk in de tuin worden geplaatst en soorten met minder nagels.
Qua wensen en eisen is de Hyacint niet bepaald moeilijk, want de bloem staat net zo lief in de woonkamer als bij jou in de achtertuin. Ben je benieuwd welke met welke bloemen je de bloem het beste kunt combineren? Onder het kopje ‘Favoriete boeketten voorzien van de Hyacint’ gaan we dieper in op die vraag.
De bloeitijd van de Hyacint vangt zo rond maart of april aan. Één tot anderhalve maand daarna zit de fase van bloei erop.
Hyacinten die een plekje buitenshuis krijgen, kun je het beste op een plek zetten waar veel zonlicht kan komen. Een plek in de halfschaduw is ook niet slecht, maar zorg er in elk geval voor dat er voldoende gelegenheid is voor de bloem om vitamine D op te vangen.
Is de tijd rijp om de bollen van een Hyacint te planten, dan kun je er het beste voor kiezen om dit in de herfst of in de winter te doen. Aangezien de bloem slecht tegen koude omstandigheden kan, is het van belang om ze te bedekken met stro of een ander materiaal. Doe je dit niet, dan zul je vermoedelijk weinig profijt hebben van de bollen.
Zit de bloeifase erop? Dan dien je de stengels tot aan de grond af te snijden. Deze handeling zorgt ervoor dat de beschikbare energie niet opgaat aan levenloze gedeelten van de bloem.
Individuen die hyacinten zelf willen vermeerderen, moeten helaas teleurgesteld worden. De kans bestaat namelijk dat geelziek ontstaat bij het vermeerderen, waardoor dit proces meestal machinaal gebeurt door professionele organisaties die hier verstand van hebben.
Wil je de Hyacint drogen om er uiteindelijk droogbloemen van te maken? Dat is niet echt gangbaar bij deze bloem. Wat je wel kunt doen, is het drogen van de bollen zodat je er het jaar erop wederom profijt van kunt hebben. Je kunt er in zo’n geval het beste voor kiezen om ze te stallen op een plek waar nauwelijks daglicht komt, zoals een kelder. Aan het begin van het jaar erop haal je ze er weer uit, zodat ze klaar zijn voor een nieuwe bloeiperiode.
Sinds de Hyacint verkrijgbaar is in Europa, zijn er vele veredelaars aan de slag gegaan met het ontwikkelen van nieuwe cultivars. In Nederland zijn we zo trots op de nieuwste versies, dat we er vaak voor kozen om een nieuwe variant een Hollands tintje mee te geven. De Hyacinthus orientalis ‘City of Haarlem’ is geel van kleur, Hyacinthus orientalis ‘Jan Bos’ heeft de meest Nederlandse naam die er bestaat en het zal niemand verbazen dat de Hyacinthus orientalis ‘Delft Blue’ blauw kleurt.
In principe is het gedaan met de Hyacint als de fase van bloei achter de rug is, maar desalniettemin zijn er methodes hoe je er het jaar erna wederom nieuwe bloemen kunt verwelkomen in je tuin. Hiervoor verwijder je de bollen uit de grond en leg je ze op een plek waar ze goed kunnen drogen. De bladeren kunnen dan afsterven, waardoor er een kans bestaat dat ze volgend jaar weer gaan groeien na het planten. Er bestaat wel een kans dat de bloemen minder groot zullen worden dan het jaar ervoor.
De Hyacint is zo’n typische bloem die prachtig te combineren is met diverse soorten. Tulpen flankeren de bloem graag, maar ook de ranonkel of narcis kunnen uitstekend gecombineerd worden met de Hyacint. Meestal wordt er dan ook voor gekozen om de Hyacint onder te brengen in een voorjaarsboeket.
De reden dat de bloem zo’n sterke geur afgeeft, hangt samen met een slimme tactiek. De bloemen vinden het namelijk prettig als insecten zich nestelen en laten die nou net bijzonder gesteld zijn op deze odeur. Sommige mensen vinden de geur dusdanig sterk, dat ze er hoofdpijn verschijnselen van krijgen.
Naast het planten van Hyacintbollen, kun je er ook voor kiezen om ze in een Paasstukje te gebruiken. Je pakt er dan een schaal bij, die je met steekschuim vult. Zorg ervoor dat je wat plek bewaart voor de bollen (die al wortels hebben). Zo ontstaat er een mooi geheel!
Qua uiterlijk vertoont de hyacint wel wat gelijkenissen met de waterhyacint, maar desalniettemin zijn de twee geen ‘familieleden’ van elkaar. Deze behoort namelijk toe aan de Pontederiafamilie. Aangezien deze variant de neiging heeft om zich te vermenigvuldigen en dit een onophoudelijk proces is, mag de waterhyacint niet meer naar Europa gehaald worden.